Beowulf

Gdzie leżą początki pisarstwa J.R.R. Tolkiena, zwłaszcza jego słynnej trylogii Władca pierścieni?
Główną inspiracją, podnietą i wzorem był dla Tolkiena średniowieczny Beowulf. Napisał o nim zresztą znakomity esej, który można przeczytać w wydanym przez nasze wydawnictwo równocześnie z Beowulfem tomie esejów Tolkiena „Potwory i krytycy”.

Najstarszy epos bohaterski w Europie to staroangielski Beowulf. Powstał o kilkaset lat przed chrztem Polski, przed urodzeniem się Bolesława Chrobrego i co najmniej przez pół tysiąclecia nic mu nie dorównało. Czy jednak się nie zestarzał? Ani trochę! Pozostaje aktualny i wstrząsający do dzisiaj, przecież walka ciągle trwa.

My również mamy do zwalczenia wiele groźnych smoków czy innych potworów. Może będą miały inne nazwy, może będą inaczej wyglądać, ale WALKA się jeszcze nie skończyła.

Niechaj Ci pomaga w tej walce Beowulf. Epos walki tyleż średniowiecznej co i współczesnej. Jak pisze J.R.R. Tolkien: Prawie wszystkie zarzuty i większość pochwał, jakich nie szczędzono Beowulfowi, wynikały albo z przekonania, że jest on czymś, czym nie był – na przykład prymitywny, pogański, teutoński, alegorią (polityczną lub mitologiczną), a najczęściej – eposem, albo z rozczarowania po stwierdzeniu, że jest sam sobą, a nie czymś, co wolałby mieć naukowiec: na przykład pogańską pieśnią heroiczną, historią Szwecji, podręcznikiem starożytności germańskich lub nordycką Sumą teologiczną. br> br> Tolkien przypomniał nam i uświadomił wspaniałość Beowulfa. Drugie tyle pasjonujących i aktualnych odkryć dostarczają nam komentarze Roberta Stillera