Dziennik uciekiniera

„Myślę o nas. Jak misa i dzban możemy do siebie jedynie milczeć. Daleko i blisko zarazem. Krucho-twarde ciała, stykające się przypadkiem, kiedy z dzbana woda leje się do misy. Tęsknota. Morze tęsknoty i wiele, naprawdę zbyt wiele marzeń, wyobrażeń, obrazów. Tydzień temu było inaczej, ja byłam gdzie indziej. Powoli dociera do mnie, że już nigdy. Życie szykuje nam niespodzianki, z których trudno się cieszyć. Zostań, zostań jeszcze trochę. Nie odchodź. Wraz z latem opuszczają mnie przyjaciele i sama zostaję pod gołym niebem. Aż strach. Nie odchodź. Twoje zjawiskowe, nieprzewidziane, niezaplanowane zaistnienie rozwiera szczelinę w zakończeniu mojej historii. Nie wiem, czy to nazywa się miłością, ale na pewno pięknie mi z tym jak z kwiatem”.

Joanna Sarnecka – antropolog kultury, animatorka, opowiadaczka w grupie Opowieści z Walizki (opowiescizwalizki.blogspot.com). Działa w lokalnych NGO jako prezeska Fundacji na Rzecz Kultury „Walizka” oraz w Stowarzyszeniu Sztetl Dukla. Prowadzi grupę teatralną dla osób niepełnosprawnych. Tańczy butoh. Matka trzech ciekawych osób. Mieszka koło Dukli.