Ambasador

Jerzy Bahr jest dobrą twarzą dyplomacji III Rzeczypospolitej.

Kolejni ministrowie spraw zagranicznych powierzali mu funkcję szefa przedstawicielstw dyplomatycznych Rzeczypospolitej w Królewcu, Kijowie, Wilnie, Moskwie i Aszchabadzie. I nigdy się nie zawiedli.

Bahr nigdy nie zabiegał o stanowiska. To jego przełożeni zabiegali, by przyjął powierzone mu misje. To człowiek wyciszony, skromny, powściągliwy i - co ważne - życzliwy dla otoczenia, wrażliwy na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Wyniósł z domu system wartość, który okazał się niezawodną busolą w sytuacjach wymagających dokonania właściwych życiowych wyborów. Należy do rzadkiej kategorii ludzi wymagających wobec siebie, którzy poprzeczkę surowych zasad stawiają sobie wysoko i nie uznają pleniącego się dziś relatywizmu moralnego.

Jerzy Bahr jest człowiekiem sukcesu, ponieważ pozostał wierny zasadom. Gdy w sytuacjach kłopotliwych nie wie, co powiedzieć - mówi prawdę. Gdy nie wie, jak postąpić - zachowuje się przyzwoicie. Jego dewizą życiową jest przykazanie `Kochaj bliźniego jak siebie samego`. Traktuje je z całą powagą jako ambasador nadzwyczajny, jak też człowiek zwyczajnych zasad.`
Ze wstępu profesora Adama Daniela Rotfelda, byłego ministra spraw zagranicznych